Vanavond wordt vóór de pauze een aantal films geanalyseerd door Jaap Rostohar en André van der Tuijn; na de pauze worden films uit het rijke LVSL-archief vertoond.
De eerste film, ‘Nieuwe bestrating voorzijde van Schouwenhoven’, is van Pim van der Ende. De film past in zijn serie van films over de renovatie van Schouwenhoven. In deze film zien we hoe in het voorjaar van 2024 het fijne grind dat bij de renovatie aan de voorkant van Schouwenhoven is gelegd, wordt vervangen door betonklinkers; dit vanwege vervuiling van de entreehal en de buiten ontstane kuilen. Ook zien we kort hoe het wandelpad achter opnieuw wordt bestraat, vanwege de schade ontstaan door boomwortels. Jaap vindt het een mooi vervolg op de eerdere films van Pim. Alle werkzaamheden worden duidelijk in beeld gebracht. De verhaalstructuur: een reportage van de werkzaamheden rond het opnieuw bestraten. Naar Jaap’s idee zou de film beter worden door de beelden in de ‘werk’-volgorde te monteren. Dit laat hij zien in een voorbeeldmontage. Daarin is ook de herbestrating van het wandelpad weggelaten; immers: die wordt niet genoemd in de titel van de film. Aan de hand van de ‘Zebra’, een functionaliteit van camera of montageprogramma, laat Jaap vervolgens zien dat er vaak sprake is van overbelichting in de film. Qua audio constateert Jaap dat de muziek soms iets te hard is (met name in het stuk over het wandelpad). De voice-over is goed en duidelijk, terwijl het omgevingsgeluid veelal goed hoorbaar is.
Samenvattend: een kleurrijke film die met wat verbeteringen een mooie film wordt.
De tweede film ‘Met Claire in de natuurspeeltuin van Schaijk’ wordt geanalyseerd door André die begint met de opmerking dat dit soort filmpjes erg waardevol is. De opnamen dateren uit 2019, dus Claire is intussen ruim vijf jaar ouder. In zijn analyse constateert André dat de begintitel wel heel erg groot is; kleiner is duidelijker en dus beter. Ook loopt de titel nog over het volgende shot heen. André laat zien dat het beter is dat niet te doen. In de montage kan wat eerder gesneden worden, zodat het beeld beter doorloopt. Pas ook op met de ‘denkbeeldige as’: ga daar liever niet overheen, omdat dat verwarrend is voor de kijker. Zo gaat Claire op de schommel eerst de ene kant op en daarna de andere. De shots zijn erg lang, wat enerzijds rust geeft, maar anderzijds niets toevoegt. Het geluid van de film is een mix van live geluid en muziek; de muziek loopt de ganse film door. Wat minder is misschien beter.
In conclusie: een alleraardigst filmpje, dat waardevol is voor de familie.
Film drie is van Mark Zwijsen en is getiteld ‘Tussen Kunst en Fietsch’. Hierin zien we hoe ‘kunstkenner’ Anne van Helden (in het echte leven leraar natuurkunde) allerlei schilderijen en tekeningen van kinderen analyseert en taxeert vanachter een campingtafel in een natuurgebied waar veel fietsers langskomen. De film start met drie beelden tegelijk (een vooruitblik op wat er komen gaat) met daarbij de muziek van het tv-programma ‘Tussen kunst en kitsch’, zodat de kijker meteen weet wat hem te wachten staat. André begint zijn analyse met dat de witte letters van de titel wat wegvallen tegen de lichte achtergrond; een randje of wat schaduw kan dat verhelpen. Verder is het nuttig met een titel de spreker te introduceren zodra deze begint te spreken. Het geluid is goed te verstaan, dankzij het gebruik van een handmicrofoon. Wel horen we hier en daar wat kraakjes. Die zijn er wellicht uit te halen (twee of drie frames uit een film knippen heeft geen zichtbare invloed op het beeld). In de montage zitten veel springers, maar die storen niet echt, omdat je luistert naar het verhaal. Een rare verspringing in de film, waar Mark ook geen verklaring voor heeft, is wat minder mooi. De film kent een leuke onderbreking van de taxaties door een reeks korte fragmenten van kinderen, wat de film vaart geeft.
In conclusie: eenvoudig camerawerk door gebruik van één vaste camerapositie (had misschien wat gevarieerd kunnen worden); verder goed geluid en een origineel idee. Kortom een leuke film.
Na de pauze zien we eerst drie grappige korte films uit het Unica-archief (denk Filmclub -> ZH12 -> Nova -> Unica). In de eerste zien we een dokter die een patiënt met ernstige rugproblemen ‘geneest’ middels een katapult. In de tweede kan een dame geen parkeerplek vinden voor haar auto; ze stopt naast een parkeerplek en schildert met verf (uit de achterbak) zelf een parkeerplek op het wegdek. In de derde zien we een uil een aria ‘zingen’, waarbij twee luisterende uilen in slaap vallen.
Daarna een korte speelfilm van de ‘Erwten’, getiteld ‘Waardgracht’. Hierin komt een echtpaar bij een pastoor om een uitvaart te bespreken, maar voordat de pastoor de kamer betreedt pikken ze de maand december uit een aan de muur hangende kalender, omdat daarop een foto staat van de Waardgracht, waar ze zelf gewoond hebben. En dat leidt tot problemen…
In de Lakenhal is een expositie te zien over de Leidse schilder Floris Verster. Uit het archief tovert André een film tevoorschijn over deze schilder, in 2004 gemaakt door oud-lid Wout de Bruijne. In de deze prachtige documentaire van ruim 18 minuten vertelt De Bruijne over het leven en de schilderkunst van Verster, geïllustreerd met beelden van diens werk en beelden van Leiden.
Een korte reportage van Martin Moermans geeft met mooie camerastandpunten een fraai beeld van een drietal hefbruggen in de omgeving van Alphen aan den Rijn.
Afgesloten wordt met een kort filmpje van de vorig jaar overleden Hans Stauttener. Het was ooit een opdrachtfilm van de LVSL: “Verfilm een mop”. Hans vertelt daarin aan de bar aan een ‘vreemde’ dat die dag echt alles heeft tegengezeten. En de clue blijkt dat dat ook aan die bar nog zo is.
Ruud Smeenk